زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
 

پای گناهکاران (قرآن)





براساس آیات قرآن کریم وقتی گناهکاران را به سوی جهنم می برند از موهای جلوی پیشانی و پاهای آنان می گیرند.


۱ - گناهکاران در قیامت



گرفتن موی جلوی سر و پاهای گناهکاران، در قیامت از آیه زیر استفاده می شود.
یعرف المجرمون بسیمـهم فیؤخذ بالنوصی والاقدام.(مجرمان از چهره هایشان شناخته می‌شوند؛ و آنگاه آنها را از موهای پیش سر، و پاهایشان می‌گیرند (و به دوزخ می‌افکنند)! )

۲ - معنای واژگان آیه



" نواصی" جمع" ناصیه" چنان که راغب در مفردات می‌گوید: در اصل به معنی موهای پیش سر و از ماده" نصا" (بر وزن نصر) به معنی اتصال و پیوستگی است، و" اخذ به ناصیه" به معنی گرفتن موی پیش سر است، و گاه کنایه از غلبه کامل بر چیزی می‌آید.
گرفتن مجرمان با موی پیش سر، و پاها، ممکن است به معنی حقیقی آن باشد که ماموران عذاب این دو را می‌گیرند و آنها را از زمین برداشته، با نهایت ذلت به دوزخ می‌افکنند، و یا کنایه از نهایت ضعف و ناتوانی آنها در چنگال ماموران عذاب الهی است، که این گروه را با خواری تمام به دوزخ می‌برند، و چه صحنه دردناک و وحشتناکی است آن صحنه.

۳ - تفسیر آیه فوق



این آیه در مقام پاسخ از پرسشی تقدیری است، گویا کسی می‌پرسد: خوب وقتی از گناهشان پرسش نمی‌شوند پس از کجا معلوم می‌شود گنهکارند؟ در پاسخ فرموده: " مجرمین از سیمایشان شناخته می‌شوند... "، و به همین خاطر جمله مورد بحث را با واو عاطفه عطف به ما قبل نکرد، و نفرمود: " در آن روز کسی از جن و انس از گناهش سؤال نمی‌شود، و مجرمین از سیمایشان شناخته می‌شوند" بلکه بدون واو عاطفه فرمود: " مجرمین... " تا بفهماند این جمله پاسخ از سؤالی است که در کلام نیامده، و منظور از سیما نشانه‌ای است که از چهره مجرمین نمودار است.
" فیؤخذ بالنواصی و الاقدام"- این جمله به خاطر اینکه حرف" فاء" بر سرش در آمده، فرع و نتیجه شناسایی مذکور است، و کلمه" نواصی" جمع ناصیه است، که به معنای موی جلو سر است، و کلمه" اقدام" جمع قدم است، و جمله" بالنواصی" نائب فاعل جمله" یؤخذ" است، معنای تحت اللفظی آن" موی جلو سرها گرفته می‌شود" است.
و معنای آیه این است که: احدی از گناهش پرسش نمی‌شود- مجرمین با علامتی که در چهرههاشان نمودار می‌گردد شناخته می‌شوند، در نتیجه موی جلو سرشان و پاهایشان را می‌گیرند و در آتش می‌اندازند.

۴ - پانویس


 
۱. رحمان/سوره۵۵، آیه۴۱.    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۴۹۶.    
۳. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۳، ص۱۵۶.    
۴. طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه موسوی همدانی، ج۱۹، ص۱۸۰.    


۵ - منبع



مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۷، ص۵۵، برگرفته از مقاله «پای گناهکاران».    


رده‌های این صفحه : پا | موضوعات قرآنی




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.